Recent organiseerde de BMF (Brabantse Milieu Federatie) in Boxtel een voorlichtingsavond over het winnen van schaliegas in het algemeen en proefboringen in Boxtel in het bijzonder. De meeste aanwezigen vonden dat die proefboringen eigenlijk al geblokkeerd moeten worden, laat staan de uiteindelijke winning. Maar de gevaren zijn nog onvoldoende bekend.
Op 13 april kwamen ongeveer vijftig mensen af op een oproep van de BMF voor een bijeenkomst over de problemen met schaliegas. Het grootste deel bestond uit verontruste bewoners uit Boxtel. Sommigen van hen wonen dicht bij het bedrijventerrein waar de proefboringen van het bedrijf Cuadrilla gepland zijn. Een ander deel bestond uit mensen uit de politiek, milieuorganisaties en anderszins deskundigen.
Het eerste deel van de avond was algemene voorlichting over de problemen met het winnen van zogenaamd ‘onconventioneel’ gas. Om de zoveel kilometer moet er enkele duizenden meters diep geboord worden. In de VS zelfs om de vijfhonderd meter. Hierdoor alleen al zijn de ruimtelijke en milieuproblemen enorm en ingrijpend. TNO heeft recent een rapport uitgebracht waarin de Amerikaanse productiemethode als ongeschikt voor de Nederlandse situatie wordt omschreven. Bij winning van schaliegas uit kalkkleilagen wordt vervolgens op die diepte horizontaal geboord en de laag gekraakt door toevoeging van veel water, zand en chemicaliën.
Zowel het transport naar als van de boorputten van de eveneens gigantische hoeveelheden vervuild water, zand, etc. deden veel vragen reizen. De antwoorden op vragen van het oud-statenlid Johan Martens van GroenLinks aan Gedeputeerde Staten van de Provincie Noord Brabant wierpen enig licht op de zaak, maar waren bepaald nog niet afdoende, met name op het punt van de aard van de chemicaliën.
Het tweede deel van de avond ging op aan het verder organiseren van een groep verontruste bewoners in Boxtel, gestimuleerd door onder andere de ervaring van een dergelijke groep in Haaren. De aanwezige ‘deskundigen’uit de politiek wierpen zich op de vraag hoe de informatie verbeterd kan worden en verbreed naar meer groepen in de samenleving. Iedereen zag dat als een absolute voorwaarde om succes te hebben bij de strijd tegen de proefboringen. Daarvoor is reeds een vergunning afgegeven, een opsporingsvergunning.
Het is nu zaak de politiek, ook landelijk, wakker te schudden en te overtuigen van het schadelijke karakter van deze winning. Zeker omdat er, na de opsporingsvergunning, nog een fase zal volgen waarin de politiek een uiteindelijke winningsvergunning zal moeten verlenen. Het zal dus een gevecht worden over meerdere ronden.