Onze zeer gewaardeerde fractiegenoot Laura van Hazendonk heeft vandaag haar ontslag ingediend. Eind vorig jaar ging ze met zwangerschapsverlof. Dit had de mooiste tijd van haar leven moeten worden, maar veranderde uiteindelijk in een nachtmerrie door het verlies van hun zoon Ties. Hij heeft slechts 18 dagen oud mogen worden. We vinden het natuurlijk heel begrijpelijk dat Laura geen ruimte voelt om haar politieke carrière verder op te pakken, maar we gaan haar wel ontzettend missen. Laura, bedankt voor alles, je bent een topper! 

Hieronder lees je haar verklaring.



Lieve allemaal,

Helaas dien ik mijn ontslag in als Statenlid namens GroenLinks Brabant.

Eind vorig jaar had ik het geluk met zwangerschapsverlof te mogen gaan. Wat de mooiste tijd van mijn leven had moeten worden, en ook zo begon, veranderde plotsklaps in de grootste nachtmerrie van elke ouder. Na slechts achttien dagen stierf Ties in onze armen aan de gevolgen van een infectie met de GBS bacterie. Van een roze wolk belandden we in diepe rouw. 

Rouwen: wat kost dat een energie. De tranen, de leegte, de eenzaamheid, de uitputting. Heel hard werken om te overleven. Hoewel ik de afgelopen maanden stapsgewijs de weg omhoog heb gevonden, voel ik nog steeds weinig ruimte voor politiek. Laat staan naast een normale baan. 

Zoals voormalig Belgisch senator Maud Vanwalleghem zo treffend schreef in haar boek Hector was hier: "De politiek is geen omgeving die bevorderlijk is voor herstel." Ik zou daaraan willen toevoegen, dat de politiek helaas geen omgeving is voor kwetsbaren in het algemeen. Hoeveel politici met een chronische ziekte, met geldzorgen, met een ziek kind, met een beperking, met zware mantelzorgtaken zijn er nou echt? Maar ook vrouwen zijn nog altijd in de minderheid, zo ook in onze Brabantse Provinciale Staten. Niet zo gek ook, met regels zoals dat een volksvertegenwoordiger maximaal drie keer verlof (tijdelijk ontslag) wegens zwangerschap of ziekte mag aanvragen tijdens één zittingsperiode. Dankzij mijn rouwproces zou ik dus geen recht meer hebben op nogmaals zwangerschapsverlof. Niet van deze tijd, als je het mij vraagt. Ik ben dan ook blij dat de stichting Stem op een Vrouw zich inzet voor een betere verlofregeling voor álle volksvertegenwoordigers. 

Ik kies er nu in elk geval voor om mijn zetel terug te geven. Deze beslissing heb ik niet lichtzinnig genomen. Het was een grote eer om jullie te mogen vertegenwoordigen, en het politieke werk is nog lang niet klaar. Maar nu kies ik voor mezelf, mijn gezondheid en mijn gezin. Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn opvolgers en de rest van de fractie zich hard zullen blijven maken voor meer klimaatactie en beter openbaar vervoer. 

Mij rest iedereen te bedanken met wie ik de afgelopen jaren heb mogen samenwerken: fractiegenoten, collega Statenleden, de leden van de griffie, gedeputeerden, de commissaris van de Koning, belangenbehartigers, ervaringsdeskundigen, betrokken burgers, partijgenoten. Dank ook aan iedereen die de laatste maanden iets van zich heeft laten horen. Jullie waren en zijn een grote steun. Het ga jullie goed.